Wekelijkse update
Het is nooit saai op de manege. Er gebeurt bijna iedere dag wel iets waarvan je zegt hoe is het mogelijk. Eerst gaan we terug naar afgelopen weekend. De intocht van de Sint in Sneek/Utrecht en Assendelft. Alvorens we richting Sneek reden moesten we een pony afleveren bij een collega. Eenmaal op de plek waar we moesten zijn deden we de trailerklep open, tot onze schrik lag het paard van Sinterklaas op de grond.
Dan is handelen de enige optie. Met tractor en een lijntje kregen we de schimmel eruit. Weer terug in de trailer en snel naar Sneek. Daar aankomende (te laat) zei de organisatie dat het niet verstandig was om de rondrit te maken met het paard van Sinterklaas. Dus, terug naar Assendelft. Dat het paard van Sinterklaas het daar niet mee eens was kwamen we al snel achter, wederom is hij gaan liggen in de trailer. Dan is Sneek /Assendelft een heel stuk rijden. Maar zonder kleerscheuren zijn we thuisgekomen. PS; Sint in Utrecht verliep keurig, Stefan en Kim hebben dat keurig begeleid. Eenmaal thuis alles weer op stal en dan ga je je klaar maken voor de intocht in Assendelft. En wat een feest is dat geworden. Heerlijk om te doen en wat hebben we geluk gehad met het weer. Het paard van Sinterklaas gedroeg zich voorbeeldig. Ook hij genoot net als zijn baas van de intocht. Wat heel leuk was, was dat bij vertrek vanaf de RK kerk de klokken luiden. Dat gaf toch wel een bijzonder sfeertje bij dit vertrek. (Mijn vader was Koster in de RK kerk in Beverwijk) En als je dan als Sint tevoorschijn komt en je hoort de jeugd van Assendelft is het alleen maar genieten. Van Dorpsstraat naar Hornlaan enz. een groot feest. Langs de weg niet alleen maar jeugd maar ook volwassenen. Ook die volwassenen bleven zwaaien. Eenmaal aankomst Koppieplein wist ik niet wat ik zag. Het hele plein stond vol, wat een mensen. En daar doe je het voor, nogmaals, het was genieten. Afstappen is dan wel een dingetje. We doen het iedere dag maar nu heb je een baard voor en zie je geen diepte. Gelukkig stonden de hulptroepen gereed en kon Sint veilig naar het podium. (Altijd fijn om te weten dat je steun in de rug hebt)
Na een geweldige afsluiting mochten we weer terug naar het normale leven. Maar wat is normaal als je een manege hebt?! Op de manege mochten leerlingen op de foto met de kamelen van circus Renz en dat ging goed, maar dan zijn er altijd weer leerlingen die meer willen. Zoals draven of galopperen. Galloperen met een kameel is bijzonder en dat vraagt ervaring. Waar we bang voor waren gebeurde er ook. Een leerling dacht dat kan ik wel. Na een aantal passen kwam de grond wel heel dichtbij en onder een lachsalvo van alle aanwezigen lag zij op de grond. Gelukkig niets gebroken alleen de lachspieren maakten overuren. En zo werd het op de zondagavond toch nog laat.
In de vorige nieuwsbrief heb ik u erop gewezen dat het inschrijven voor het FNRS-diploma rijden weer kan gebeuren. In de kantine heeft Marja de tafel al versierd met de leukste artikelen voor het FNRS-diploma rijden 2024. Een mooi cadeau voor de Sint. En natuurlijk het extra feestpuntje van aandacht; je mag dan mee naar Jumping Amsterdam. Jumping Amsterdam; met de bus gaan we ernaartoe, maar tegen die tijd hoor je er meer over. Eerst maar de Sint en de Kerst, maar dan is Jumping Amsterdam het volgende grote evenement.
Dan een bericht wat niet zo leuk is.
U weet allemaal dat Marja friezen heeft. En niet één maar meerdere. Maar je begint er met 1. Voor je het weet staat de stal dan vol. Allemaal eigen fokproducten. Aankomende maandag gaat 1 van die fokproducten richting Friesland voor een entree op de hengstenkeuring. Een spannend moment en we wachten af. We rekenen er niet op maar het zou wel heeeeeel leuk zijn als we een ronde door mochten. Maar, de keerzijde van deze uitdaging is dat afscheid nemen van je paard er ook bij hoort. Geertje, de eerste Fries van Marja is niet meer. Geertje de eerste merrie waardoor de hele friezenstapel van Marja is gaan groeien. Ook dat hoort bij het leven. Geertje had een bijzondere plek bij Marja. 15 jaar heeft ze hem gehad en dan als het einde daar is besef je pas hoelang die merrie in je bezit was. Marja kan terugkijken op een mooie periode. Geertje was een bijzonder paard. Voor de wagen een vast waarde qua betrouwbaarheid. Niet de snelste, en dat gaf ze ook door aan haar veulens. Betrouwbaar maar rustig aan. Nu maar afwachten wat de volgende generatie gaat doen. Maar Geertje vergeten doen we niet.
Voor aankomend weekend staat het FNRS-diploma op het programma. De startlijst hangt in de kantine en staat op onze website.
Allemaal succes. De laatste combinatie zal omstreeks 18:00 uur zijn en dan is het tijd voor……………………….
Juist, een glas rode wijn.
Ik zeg dus proost op een mooi weekend en op Geertje.
Gr, Ron