Wekelijkse update

Hallo allemaal,

Eindelijk weer een rustige week. Horse- event achter de rug en alle instructie is weer bijgeschoold.
Misschien heeft u het kunnen merken in de les. Zelf vind ik het wel prettig, een beetje de boel weer opfrissen.
Bij zo een bijscholing komen er ook onderwerpen aan de orde waarvan je denkt ‘het zal wel??’
Nu staat dier welzijn hoog op de agenda. Ik kan dat begrijpen.
Natuurlijk willen we allemaal op ons paard blijven zitten. En natuurlijk heb je allemaal de verplichting om het dier goed te verzorgen.
Maar er zijn momenten dat ik echt denk; nu ga je te ver!!
Een professor uit België kwam ons vertellen dat het belonen van een paard niet meer mag door het kloppen op zijn hals. Dan ga ik even recht op zitten.
En denk; wat is dit voor flauwekul. Volgens de professor moet je een paard belonen door hem te kriebelen tussen de manen. Kloppen op zijn hals beleefd een paard als belediging. Als dit dan de les moet zijn die we krijgen tijdens de bijscholing dan denk ik wel… zonde van mijn tijd.
Natuurlijk zitten er ook goede onderwerpen aan de bijscholing. Maar dan hoofdzakelijk de manier van lesgeven. Wat en hoe behandel je je leerstof.
Zelf ben ik voorstander om te beginnen met recht richten. Een onderdeel dat menig instructeur overslaat.
Maar zo heeft iedereen zijn/haar eigen mening en dat is goed. Vele wegen lopen naar Rome zeggen we dan.
Bij de uitreiking van ondernemer van het jaar gingen mijn weinige haren toch wel overeind staan.
Ondernemer van het jaar ben je in mijn ogen als je de onderneming rendabel hebt. Gezond en een goede visie.
Een mooi bedrijf neerzetten met een zak geld van Schiphol is niet moeilijk. Natuurlijk, als ik het morgen over mag doen, doe je het met de kennis van nu.
Veel moeilijker is om te handelen met de kennis van toen en het zo neer te zetten dat je ook in de toekomst kan draaien.
Bouwen vanaf de grond en dan zo bouwen dat het door de tijd heen gezond blijft.

Laten we eerlijk zijn op dit moment is ondernemen echt geen feest. De prijzen vliegen de pan uit.
Stro, elektriciteit, hooi, biks, brandstof… alles is duurder en brengt de onderneming financieel in gevaar. Gelukkig hebben we als manege vlees op de botten en kunnen we de crisis aan. Maar ook u allen moet er rekening mee houden dat ook wij uiteindelijk zullen moeten meegaan in de verhoging van de pension- en lesgelden.
Tenslotte zitten we al een dik jaar in deze crisis, en heeft u als consument er nog geen hippisch last van. Zolang we het als manege kunnen opvangen zullen we dat doen.
Maar in teren is niet leuk. Iedere dag aan het werk zonder dat er wat tegenover staat houd je niet vol. Volhouden is wel een woord dat mij de laatste tijd heeft beziggehouden. Als u goed heeft opgelet zag u mij strompelen over het terrein. We worden ouder, zullen we maar zeggen.
Maar na onderzoek in het ZMC zijn ze erachter dat ik hartfalen heb. Daar kun je oud mee worden. Maar rustig aan Hr van Eerden zei de arts.
Dan denk ik, ja, rustig aan maar de paarden hebben toch hun verzorging nodig. De rijbaan moet gesleept worden en het terrein moet er schoon bij liggen.
Die arts praat makkelijk. Maar toch zal ik ernaar moeten luisteren, willen we nog een tijdje door gaan met de manege. Een tijdje door gaan is wel de bedoeling.
Regelmatig krijg ik de vraag: hoelang ga je nog door?? Natuurlijk denk je wel eens zullen we stoppen of gaan we het anders doen. En die vraag is steeds moeilijker te beantwoorden. Maar ik vind het nog alle dagen leuk. En zolang ik dat gevoel heb, gaan we door.
Als ik kijk naar een dag als vandaag… de zon schijnt, we hebben 2 gezonde kinderen, 3 gezonde kleinkinderen en 1 op komst (Daan en Laura), een gezond bedrijf, we wonen prachtig en alles is in eigendom. Kortom geen zorgen.

En op “geen zorgen” maken we een fles wijn open. (Kijk maar welke kleur, ik ga voor rood)
En zeg ik proost op het mooie leven.
PROOST
Goed weekend allen,
Groet Ron